یادداشت | آنتی خرافه

به گزارش سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، جهل، شالوده خرافات است و خرافات، نابودگر اعتقادات است. منشأ تمامی تاریک اندیشی و عقب ماندگی عقیده‌ها، باورهای خرافی است. خرافه همان سراب است. آب نما بودن سراب، تشنه لب را به سوی خود می کشاند؛ ولی خبری از آب نیست. اوهام و افسانه ها نیز این چنین اند، جاذبه دارند، اما توان رساندن به عقیده صحیح را ندارند؛ از این رو خرافه گو، خرافه پرور و خرافه دوست، پرچم داران راه دوزخ هستند.

باورهای بی پایه و اساس

از برخوردهای خرافی و موهوم این است که با نبود هیچ گونه دلیل عقلی و نقلی و حتی عرفی، به نحس بودن بعضی از چیزها، اعتقاد داشته باشیم:

برخی باور دارند عدد سیزده نحس است!

بعضی گمان کرده ماه صفر، ماه شوم و ناخجسته است!

عده ای پا را فراتر نهاده و بر این عقیده اند، خانه ای که پلاک آن سیزده باشد منزلی نحس و نامبارک بوده و باید از آن دوری کرد.

قرآن کریم که کتاب هدایت و سراسر آن نور است بهترین آنتی بیوتیک برای توقف میکروب های اعتقادی است. قرآن کریم درباره نحوست ایام، تنها روزهای عذاب قوم هود پیامبر را نحس می داند و غیر از آن هیچ روزی را نحس و شوم معرفی نکرده است.

روزهای نحس در قرآن

فَأَرْسَلْنٰا عَلَيْهِمْ رِيحاً صَرْصَراً فِي أَيّٰامٍ نَحِسٰاتٍ لِنُذِيقَهُمْ عَذٰابَ اَلْخِزْيِ فِي اَلْحَيٰاةِ اَلدُّنْيٰا وَ لَعَذٰابُ اَلْآخِرَةِ أَخْزىٰ وَ هُمْ لاٰ يُنْصَرُونَ.(1) در روزهای نحسی، پیوسته بر آنها بادهای توفنده فرستادیم تا عذاب خوارکننده دنیوی را بچشند و قطعا در آخرت بدون هیچ یار و یاوری، عقوبت خوارکننده تری گیربان گیر آنها می شود.

آیه یادشده عذاب قوم هود نبی را، در ایام نحس که هشت روز و هفت شب بوده است بیان می کند.(2)

حال که خداوند روزهای عذاب قوم هود پیامبر را نحس و شوم می خواند سوالاتی در ذهن نقش می بندد: یک: اصولا روزهای نحس چیست؟ دو: چگونه روزها نحس می شوند؟ سه: آیا نحوست روزها ذاتی است یا عرضی؟

در پاسخ بایستی گفت نسبت دادن شومی و یا مبارک بودن روزها، یک امر اضافی است مثلا اگر می گویند فلان روز خجسته است به خاطر رخداد خوبی که در آن اتفاق افتاده است و اگر فلان روز را نحس می گویند به علت اتفاق نامیمونی که در آن واقع شده است.

هیچ روزی ذاتاََ نحس نیست و جنس تمامی روزها یکی است چرا که اگر ذاتاََ نحس باشند بایستی برای همه هشت میلیارد آدمی که روی کره زمین زندگی می کنند ناخجسته باشد؛ اما می بینیم این گونه نیست بلکه برای عده ای برکت و نیکبختی به ارمغان می آورند و برای عده ای دیگر نکتبار و ناخجسته می شود.

باور داشتن به نحس بودن عدد سیزده یا روز سیزده هر ماه یک عقیده کاملا اشتباه و با آموزه های قرآنی و دینی در تضاد است.

چه بسا ممکن است اتفاق نامیمونی رخ دهد ولی شخص به سبب ترک گناه، آن روز را برای خود مبارک و خوش یُمن می کند.

از امیر بیان امام علی(ع) در نهج البلاغه آمده است: «روزی که انسان در آن گناه نکند آن روز برای او مبارک خواهد بود.»

آنتی خرافه بسیار قوی

در سال دهم هجری فرزند پیامبر خدا(ص) به نام ابراهیم دار فانی را وداع گفت و اتفاقا در روز وفات او خورشید گرفتگی صورت می گیرد بی خبران از قانون طبیعت تصور کردند که این عارضه طبیعی از غم مرگ ابراهیم است.

پیامبرخدا(ص) در فرمایش آنتی خرافه خود فرمود: آفتاب و ماه همانند نشانه های دیگر خدا هستند و در یک سیر طبیعی فرمانبردار او هستند و به خاطر مرگ یا تولد کسی نمی گیرند و وظیفه شما هنگام کسوف، این است که نماز به جا آوردید.

پیامبر اکرم(ص) اگر چه می توانست همانند رهبران عادی و مادی، از جهل و نادانی مردم سوء استفاده کند و این پدیده خرافی را به نفع خود تایید بنماید؛ ولی برای هدفمند کردن یک عقیده صحیح با خرافه اندیشی مبارزه کرد./۹۱۸/ی۷۰۴/س

سید تقی نوری

۱.فصلت آیه16
۲. الحاقة آیه 7